१० बर्ष सम्म सशस्त्र युद्ध गरेको माओवादी संबिधान सभा मार्फत अहिले मुलुककै सबैभन्दा ठूलो दल भएको छ । तर उसको व्यवहार गतिविधि भने अहिले पनि युद्ध मानसिकता बाटै गुज्रिरहेको छ । संबिधानसभाको निर्वाचनमा नेपाली जनताले केही आश, केही त्रास र केही महत्वकांक्षाको आधारमा माओवादीलाई एकपटक भोट दिएका थिए । तर उसले सोच्यो नेपाली जनताले हामीलाई त सधैको लागि राज्यसत्ता कब्जा गर्ने लाइसेन्स प्रदान गरे । तर उसले यो भने सोच्न सकेन लाइसेन्सको बैधानिकता संबिधानसभामा कति सिट भयो भने हुन्छ भनेर । संयुक्त सरकार हुँदा हुँदै पनि एकल ढंगले मनपरि तरिकाले एक्लै निर्णय गर्ने, पेलेर लैजाने नीतिकै कारणले माओवादी सरकार ढल्यो । तर सरकार कसैले नढालेको भएर उसको आफ्नै बुद्धीले गर्दा ढलेको थियो । आवेशमा आएर सत्ता छोड्ने अनी अहिले सडकमा आएर कालो कात्रो देखाएर नागरिक सर्वोच्चताको माला जप्ने ?
अनि उसले भन्ने गरेको नागरिक सर्वोच्चताको अर्थ के हो भेउ पाउन पनि बढो गाह्रो भइरहेको छ । सत्ता छोड्ने बित्तिकै राष्ट्रपतिको असंबैधानिक कदम सच्चिनु पर्छ भनेर चिच्याउन सुरु गरेका माओवादी अहिले आएर नागरिक सर्वोच्चताको परिभाषा माओवादी सर्वोच्चता हो भन्ने सम्म पुगेको छ । यो कठपुतली सरकार बढी टिके एक महिना टिक्ला भनेर पात्रो हेरेर बसेका माओवादीका उपाध्यक्ष बाबुराम भट्टराइलाइ सरकार यती लामो समय सम्म टिकेकाले हनहनी जरो आउनु पनि स्वभाविक नै हो । त्यसैले त उनी अचेल भन्दैछन् यो कठपुतली सरकारको आयु तिहार पछी सकिदैछ अनी माओवादीको नेतृत्वमा नया सरकार बन्छ । त्यसो पनि हुन नसके महान जनआन्दोलनको धक्काले यो सरकार बढारिन्छ ।
कुरो सुन्दा पनि कन्सीरीका रौ नै तातेर आउछ भन्या, त्यती लामो समय सम्म बाहिर बसेर पढेर डाक्टर साबको उपाधी भिरेर आएका बरिष्ठ भनेर उपनाम भिरेका नेतका कुरा सुन्दा । माधव नेपालेले चुनाव हारेका भनेर माओवादीलाइ मात्र थहा भएको हो र सारा जगतलाई नै थहा छ नी, अनी तिनै माधव नेपाल नभई नेपालमा संबिधान नै नबन्ने भयो भनेर सबै भन्दा बढी पिर माओवादीलाई नै भएको थियो । माधव नेपाल सामु लम्पसार परेर लौन प्रभु हजुर मनोनित सभासद् बनिदिनु पर्यो,त्यतीले मात्र नभएर संबैधानिक समितिको सभापति नै बनिदिनु पर्यो भनेर हारघुहार गरेपछी माधव नेपाल सभासद् बनेका कुरा माओवादीलाई मात्र थहा नभएर सारा जगतलाइ नै थहा छ । तर आज त्यही माओवादी हरुवाका हरुवा भनेर चिच्याएको चिच्याइ छ । कुरो बुझ्न कठिन भइरहको छ । फेरी माधव नेपाललाई हटाउन किन यतीका बिधि महाभारत रचिरहनु पर्यो भन्या ३०१ जनाको बहुमत पुर्याएर देखाए त माधव नेपाल त स्वत बाहिरिन्छन् नी। किन आन्दोलन गरिरहनु पर्यो अनी किन कालो कपडा देखाइरहनु पर्यो जसलाई माओवादीले झण्डाको उपनाम दिइरहेको छ । अनी त्यस माथी माधव नेपाल यही देशको संबिधान कानुन अनुसार नै सभासद् बनेका थिए, अनी अर्को कुरा यो देशमा मनोनित सभासद् नियुक्तीको श्रीगणेश कसले गर्यो ? जंगलबाट शान्ति प्रक्रियामा आउने बित्तिकै टिके सांसद टिके मन्त्रीको पगरी भिर्न कसलाई बढी हतारो भएको थियो ? त्यसको बिश्लेषण त नेपाली जनताले अवश्य नै गर्नेछन् । अन्तरिम संबिधान अनुसार नै चुनावमा भाग नलिएका व्यक्ति पनि सरकारमा जान पाउने व्यवस्था छ । त्यसै अनु्रुप नै अहिलेका केही मन्त्रीहरु संबिधानसभा भन्दा बाहिरका पनि छन् । फेरी अर्को कानुन पनि त छैन् हामी नया संबिधान बनाउने क्रममा छौ । भावी बन्ने संबिधानमा लेखिने नै छ राज्य सञ्चालन प्रणाली कस्तो हुने भनेर ? किन यतीका बिधि कोकोहोलो मच्चाइरहनु पर्यो ?
अनी राष्ट्रपतिको असंबैधानिक कदम सच्चिनु पर्छ भनको चाँही के हो ?यसबारेमा पनि माओवादीले स्पष्ट पार्न सक्नुपर्छ फेरी कुलबहादुर खड्कालाई नै प्रधानसेनापति बनाउनुपर्छ भनेको हो की के हो ? माओवादीले सत्तो सराप गर्ने कटुवाल पनि उमेर हदले बिदावारी भइसकेका छन् । अनी माओवादीकै परमप्रभु कुलबहादुर खड्का कटुवाल भन्दा पनि अगाडी नै बिदा भएका थिए । अब फेरी माओवादी उही पुरानै कुरा गरेर जनतालाई बेवकुफ बनाउने काममा अघी बढीरहेको छ । यसले माओवादी इतरका सबैलाई चिन्तित बनाएको छ नै देश झन बर्बादीको खाडल तर्फ जाकिदै छ । संसदबाट बजेट पास हुन सकेको छैन् यसमा पनि माओवादीले बाझो हालिरहेको छ । नागरिक सर्वोच्चताको नाममा उसको आफ्नो सर्वोच्चतालाई स्थापित गर्न उसले नियमित संसद अवरुद्ध पारिरहेको छ । उसले अहिले केही देखेको छैन् देखेको छ मात्र सत्ता अर्थात कसरी हुन्छ सत्तामा जाने कसरी हाली मुहाली गर्ने ? यसको लागि उसले जस्तोसुकै हर्कत गर्न पनि पछी पर्नेवाला छैन् । उ घरी सुजातालाई प्रधानमन्त्री बनाउछु भन्छ, कहिले गिरिजा प्रसादलाई त कहिले हाम्रै नेतृत्वमा सरकार बन्छ भन्दै हिड्छ भने कहिले माओवादीकै सुप्रिम कमाण्डर प्रचण्ड महोदय सप्ताहको प्रसाद खान शाहीकालिन मुख्यसचिव लोकमान सिंह कार्कीकँहा पुग्छन् । कहिले राजनीतिक्र सल्लाहकारमा शाही शासनकालका र पञ्चायती छोटे राजाहरु रमेशनाथ पाण्डे, हिराबहादुर थापा, सुर्यबहादुर सेन लगायतलाई आफ्नै पार्टीमा नियुक्त गर्छन् । यसले माओवादी कस्तो खालको पार्टी हो भनेर उसको चरित्रलाइ उदाङ्गो पारिदिएको छ ।
अनी नागकि सर्वोच्चतालाइ माओवादीले आफ्नै हिसाबले बंग्याउदै पनि लगिरहेको छ । जनआन्दोलनका दोषीहरुसँग अंकमाल गर्दै रामहरी श्रेष्ठ, बिरेन्द्र साह लगायतका व्यक्तीहरुको हत्या गर्ने हत्याराहरुलाई पार्टी भित्र प्रमोशन गर्ने काम पनि माओवादीले नै गरिरहेको छ । यो कस्तो नागरिक सवोच्चता हो माओवादीले बुझाउन सक्नुपर्छ ।
जे हुनु भयो अब कसरी अघी बढ्ने भनेर माओवादी लगायतका अन्य दलहरु मिल्नुको कुनै बिकल्प छैन् यदी राष्ट्रलाई सही निकास दिने हो भने । होइन् भने देश बर्बादीको खाडलमा अवश्य नै जाकिनेछ । यसले सबैभन्दा बढी घाटा माओवादीलाई हुनेछ,यो कुरा उसले बुझ्न आवश्यक छ ।
(ब्लगर न्यौपाने इन्फोरविन्द्रका ब्लगर हुन )
